Ένα τραγούδι μια ιστορία. "Η Ταμπακιέρα"

Η ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ

ΙΩΣΗΦ ΡΙΤΣΙΑΡΔΗΣ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ 1950

Το 1950 η Σοφία Βέμπο αποφασίζει να αποκτήσει το δικό της χώρο, τη δική της καλλιτεχνική στέγη, δημιουργώντας το θέατρο «ΒΕΜΠΟ». Ο χώρος που επέλεξε η Βέμπο για να χτίσει το θέατρό της βρισκόταν στην οδό Καρόλου στο Μεταξουργείο, που εκείνη την εποχή ήταν θεατρική πιάτσα σε κοντινή απόσταση από τα θέατρα ΠΕΡΟΚΕ, ΣΑΜΑΡΤΖΗ και ΑΘΗΝΑΙΟΝ, καθώς και το ΛΥΡΙΚΟΝ της οδού Γ’ Σεπτεμβρίου. Σε κοντινή επίσης απόσταση το θέατρο ΛΑΟΥ που είναι σήμερα κινηματογράφος.Το θέατρο της χτίστηκε εκεί που πριν ήταν ο θερινός κινηματογράφος ΕΡΜΗΣ. Η Βέμπο κατέθεσε εκεί τους κόπους μιας δεκαεφτάχρονης καριέρας, και πολύ σκληρής δουλειάς.

Η πρεμιέρα στο θέατρο «ΒΕΜΠΟ» δόθηκε στις 18 Ιουνίου του 1950. Τίτλος της επιθεώρησης ήταν «Βίρα τις Άγκυρες» και συγγραφείς οι Μίμης Τραϊφόρος και Γιώργος Γιαννακόπουλος. Για τις ανάγκες της επιθεώρησης ο Ιωσήφ Ριτσιάρδης, από τους πιο καλλιεργημένους μουσικούς της εποχής εκείνης και μοναδικός ενορχηστρωτής με σπουδές στην Ευρώπη, της έγραψε τέσσερα τραγούδια ανάμεσα στα οποία και η περίφημη «Ταμπακιέρα» σε στίχους του Γιώργου Γιαννακόπουλου. Ο συνθέτης ήταν προβληματισμένος για τους στίχους, αλλά με τη Σοφία δίπλα του που ήταν ξετρελαμένη με τα λόγια του τραγουδιού, γεννήθηκε το πρώτο αρχοντορεμπέτικο. Ο Τραϊφόρος είχε γίνει έξω φρενών που η Σοφία επέμενε να τραγουδήσει ένα τέτοιο χασικλοτράγουδο. Αυτό ήταν και το τελευταίο τραγούδι που τραγούδησε η Βέμπο στην παράσταση.

Η σκηνή ήταν ως εξής: κάποια στιγμή που έκλεισε η αυλαία για αλλαγή σκηνικού, άρχισε η ορχήστρα την εισαγωγή του τραγουδιού, εμφανίστηκε η Βέμπο φορώντας μαύρη σατέν εφαρμοστή τουαλέτα με άνοιγμα στην πλευρά του αριστερού ποδιού απ’ όπου φαινόταν η καλτσοδέτα της ζαρτιέρας που συγκρατούσε μια ασημένια ταμπακιέρα. Τα μαλλιά της κάλυπταν το μισό της πρόσωπο και με ύφος μπλαζέ έκανε μερικά βήματα προς το μέσο του προσκήνιου, ενώ η ορχήστρα συνέχιζε να παίζει την εισαγωγή.

Στη συνέχεια έπιασε την ταμπακιέρα, τράβηξε ένα τσιγάρο, το έφερε στο στόμα της και βγάζοντας από τον κόρφο της ένα κουτί σπίρτα το άναψε με μια μοναδική κίνηση. Το κοινό σάστισε στο άκουσμα της εισαγωγής στο ρυθμό του χασάπικου σε συνδυασμό με την εμφάνιση της Σοφίας. Δεν μπορούσε να τη συνδέσει με αυτό το είδος της μουσικής που εκείνη την εποχή ακόμη εξακολουθούσε να θεωρείται περιθωριακή. Κάποια στιγμή η Βέμπο μπήκε στο τραγούδι. Μόλις τελείωσε, το κοινό ξέσπασε σε ένα ξέφρενο χειροκρότημα φωνάζοντας «όλο» και «μπις». Η Σοφία το ξανατραγούδησε επιστρέφοντας με τέσσερα μπις - ανκόρ, και κάνοντας μια βαθειά υπόκλιση έφυγε από τη σκηνή μέσα σε ένα καταιγισμό χειροκροτημάτων και επευφημιών.

Έτσι η Βέμπο το 1950 δεν θεμελίωσε μόνο το θέατρό της αλλά έβαλε και τον ακρογωνιαίο λίθο σε ένα είδος τραγουδιού, το αρχοντορεμπέτικο, που σύντομα θα γνώριζε μεγάλη άνθηση.
 Γ.Σ

ΠΗΓΕΣ:
kanali6.com.cyangelouleonidas.wordpress.com